1: Henk, Bart, Ard R. 2: Ton, Lode, Roland, Ruud 3: René, Ard B., Manolito, John
Je hebt wel eens van die dagen dat je vooraf denkt, dit gaat helemaal niets worden. Zo dacht ik ook over 18 juni golfen op Spaarnwoude. Op dinsdagavond voorafgaand eerst nog met golfen een “gortertje”, dat wil zeggen in de grond slaan en vervolgens voelen hoe pijnlijk dit is. Gevolg een gekneusde wijsvinger van mijn rechterhand. Vervolgens zou het donderdag een bloedhete dag worden en tenslotte was ik ook nog ingedeeld in de laatste flight met vier man. Lekker is dat op Spaarnwoude waar je altijd flights achter je hebt en je ook met spelers mag lopen die wel heel ver slaan, maar soms wat richting missen.
Op de eerste hole dacht ik nog dat mijn voorspelling uit ging komen, tweede slag in de bunker en vervolgens een dubbelbogey. Het uiteindelijke resultaat van al deze negatieve gedachten, een fantastische dag. Na een middag met ijs op de vinger en het voordeel dat je niet kan knijpen, ging het golfen meer dan uitstekend. Het weer viel uiteindelijk erg mee qua warmte (voor sommige golfers soms jammer maar voor de schaduw wel erg lekker, Spaarnwoude heeft gelukkig veel bomen) en mijn medespelers hadden er flink de sokken in.
Bij binnenkomst bleken wij niet meer de laatste flight te zijn, omdat de tweede flight Spaarnwoude blijkbaar zo leuk vonden dat zij zelfs bijna 20 holes hadden gelopen. Of dit de reden was dat één van die spelers na binnenkomst onverrichte zaken naar huis ging, is mij niet bekend. Jammer, persoonlijk denk ik spreek je uit als er iets is. Maar goed, het biertje smaakte toch wel en de prijsuitreiking gaat gewoon door.
Bij de prijsuitreiking bleek dat er zeer goed gescoord was en dat je met een score waarmee je anders de dag wint nu slechts in de middenmoot eindigde. De longest werd gewonnen door Henk, al moet daarbij wel gezegd worden dat zeer vermoedelijk Lode en Ruud ongeveer 50 centimeter verder hadden geslagen. Omdat echter deze heren enigszins van het padje waren geraakt, had de oorspronkelijke laatste flight het bord al meegenomen.
De neary werd gewonnen door Ard R. In de uitslag werd Ruud derde en Ard R. (door zijn neary) en ik eindigde gedeeld op de eerste plaats met 29 golfaholicspunten. Tweede negen was ook gelijk, laatste zes holes eveneens, echter mijn laatste drie holes waren beter dan die van Ard waardoor ik dagwinnaar werd.
Kortom, waardeloze voorbereiding en er niets van verwachten (te vergelijken met de legendarische woorden van Marcel na één van zijn ongelukken: dit wordt mijn jaar niet!) is blijkbaar een goed recept voor een dagoverwinning.
Nogmaals flightgenoten en wedstijdleding (Henk en Ruud), bedankt.