We spelen vandaag de “Lundin Links” of zoals de locale Schotten zeggen “the Lundie”. De Lundin golfclub werd in 1868 opgericht als een uitbreiding van de Leven golfclub (anno 1846). Eerst speelden beide clubs op dezelfde met 9 holes uitgebreide baan. Later zijn beide clubs op een eigen baan gaan spelen die elk 18 holes telde. Ze grenzen aan elkaar en zijn nu gescheiden door een muurtje. Op “the Lundie” wordt het jaarlijkse “championship” van Oost Schotland gespeeld, alsmede de laatste kwalificatie wedstrijd voor het “open championship” als deze op St. Andrews wordt gespeeld. Een superbaan derhalve en een voorrecht om erop te spelen.
Niet alleen de baan is bijzonder, ook het binnenkomen van het clubhuis is niet wat we gewend zijn. Ten eerste, de deur van het clubhuis is afgesloten. Om binnen te komen moet men worden binnen gelaten of moet men de code van het elektronische slot weten. Gelukkig mochten wij allen , zonder uitzondering naar binnen voor een kop koffie en een puntje maar dan wel met de schoenen uit en de petten af. In de hal stonden dus 11 paar schoenen alsof we een moskee binnen waren gegaan. In het clubhuis met uitzicht over de baan zagen we wat ons die dag te wachten stond. De Schotten zelf noemen het benty, tussocky and ripe with whin. Wie weet wat dit betekent mag het zeggen.
Ik speelde met Marcel en Leen in de laatste flight. We konden dus zien wat voor ons gebeurde en zagen ballen op het strand en in het helmgras verdwijnen. Bij ons niet en Marcel en ikzelf kunnen meepraten over de geweldige ronde die Leen speelde t.w. bruto 81, netto 71, 36 stableford, 9 parren, 8 bogies en de longest. Ook Henk speelde vandaag een fantastische ronde, 94 bruto, 77 netto, 31 stableford, de enigste birdie deze dag, 5 parren , 5 bogies en de neary. Op de eerste plaats Leen en Henk ex- aequo. Beiden van harte proficiat.